TWOOLS 6

De elf zeer uiteenlopende dansstukken die voor TWOOLS6 in één programma worden verzameld, reflecteren de wens van Scapino Ballet Rotterdam om ruimte te geven aan risico en aan de volle breedte van het dansveld. Stukken van verschillende lengtes, omvang, stijl en sfeer, die normaal niet snel worden samengevoegd, staan in ook TWOOLS6 weer direct tegenover elkaar. ‘Op een serieuze solo van tien minuten volgt een flitsend groepswerk van twee minuten. Er kunnen vreemde botsingen ontstaan’, schrijft Scapino in het persbericht, ‘maar de som van de delen kan ook iets nieuws opleveren.’

Huischoreograaf Nannine Linning is de winnaar van de Philip Morris Kunstprijs 2004. De jury noemt haar choreografieën ‘heldere, esthetische bouwwerken.’ Voor TWOOLS6, haar vierde keer binnen dit format, maakt ze die uitspraak opnieuw waar met de solo Christal Delight die wordt gedanst door Nicole Kohlmann, en Hightide, een stuk voor acht vrouwen op de intense ritmes in Nine Inch Nails’ nummer The Perfect Drug.

Ook de tweede vrouwelijke choreograaf in het gezelschap dit jaar maakt indruk. Onderdeel van Sacha Steenks’ driedelige My Head Was My House (And I Did Not Touch The Door) is een reeks tekeningen in de foyer, gevat in ijsblokken. Het ijs smelt gedurende de voorstelling en laat watercirkels en tekst achter die bij het verlaten van de zaal het derde deel vormen van dit werk dat draait om de angst. De choreografie vormt het middendeel.

Scapino-danser Douglas Bateman toont het werk waarmee hij in april van dat jaar de tweede prijs won op de International Choreographic Competition in Hannover: Solo,o Cricles, door Maartje Hermans gedanst. Robert Poole baseert zich met Beach Ghosts op een gedicht van eigen hand en laat vier vrouwen en twee mannen de eb en vloed van de herinnering dansen. Massimo Molinari danst een eigen solo, Light.Z, waarmee hij zijn laatste seizoen als danser bij het gezelschap afsluit.