Hans Tuerlings

Hans Tuerlings begon zijn opleiding op de afdeling dans van het Brabants Conservatorium maar stapte over naar de Rotterdamse Dansacademie onder Lucas Hoving. Hij werd na zijn afstuderen danser bij het Penta theater. Slechts een jaar later besloot hij choreograaf te worden, en vanaf midden jaren zeventig veroverde hij met tegendraads en eigentijds werk een plek voor zichzelf.

Op uitnodiging van artistiek leider Kathy Gosschalk trok Tuerlings naar Werkcentrum Dans waar hij tussen 1976 en 1981 zijn stukken maakte. In dezelfde periode maakte hij ook werk voor Nederlands Danstheater en Scapino Ballet Rotterdam.

Tuerlings zocht het spanningsveld tussen dans en theater. Het ging hem meer om esthetische zeggingskracht dan virtuositeit. Hij koppelde dans los van muziek, was een van de eerste Nederlandse dansmakers die met tekst werkte en zocht samenwerkingen buiten de professionele dans, bijvoorbeeld met toneelregisseurs of met amateurdansers.

Tussen 1981 en 1990 maakte Tuerlings als freelancer werk voor Introdans, Bart Stuyf, Reflex, De Voorziening en Nationaal Fonds. In 1990 richt hij in Tilburg een eigen gezelschap op, Raz Dansvoorziening van het Zuiden. Raz-voorstellingen kenmerkten zich door de integratie van muziek, film, literatuur en beeldende kunst. Het gezelschap had succes in Nederland en daarbuiten met voorstellingen en cycli als De Reis 1-4 (1992-1996), Mooi en Lelijk (1994), Casa del Sogno (vanaf 1997) en drieluik Nieuwe Blijdschap-Vrolijke Opvattingen-Wensloos Gelukkig (2004-2006).

Bij Scapino Ballet Rotterdam bedacht Has Tuerlings in 2010 met Ed Wubbe het concept van een ‘Opéra de Danse’ voor TWOOLS At The Opera (TWOOLS12). Tuerlings schreef het libretto en regisseerde.

Hans Tuerlings won in 1998 de 1e prijs in het Internationale Choreografieconcours Groningen. Hij ontving in 2000 de Nederlandse Choreografieprijs van de VSCD. In 2006 kreeg hij de Dansprijs Brabant van het Prins Bernhard Cultuurfonds Noord-Brabant.