Tous les jours, a tous points de vue, on va de mieux en mieux

De titel Tous les jours, a tous points de vue, on va de mieux en mieux (Elke dag word je in alle opzichten beter en beter) verwijst naar een uitspraak van de Franse apotheker Émile Coué die aan het begin van de vorige eeuw de therapie van de autosuggestie als psychische geneeswijze ontwikkelde.


Wanneer de mens elke dag, op vaste tijden, tot zijn innerlijk spreekt, groeit in zijn wezen de neiging tot werkelijk sterker en gezonder worden, zowel in lichamelijk als in geestelijk opzicht.

In Tous les jours, a tous points de vue, on va de mieux en mieux wil choreograaf Hans Tuerlings iets pakken wat nauwelijks grijpbaar is en net zo vluchtig als de dans zelf. Momenten waarop alles samenvalt, een fractie van een seconde waarin onvermoede verbanden zich plotsklaps in volle glorie openbaren. 
Zoals in al zijn werk streeft Hans Tuerlings ook in dit nieuwe stuk naar een ongeforceerde theatrale benadering waarin dans voertuig wordt voor inzicht en begrip in de alledaagse, gecompliceerde werkelijkheid.

Met helderheid en transparantie voor ogen vraagt hij ook de beweging om de grootste waarachtigheid, de kracht van de eenvoud en ongeforceerde eigenheid. Zijn idee is dat dit ontstaat waar je wakker maakt wat sluimert, versterkt wat al wakker is en geen mens forceert tot wezensvreemde capriolen. Om te bereiken wat hij wil gebruikt Tuerlings niet alleen de technische vaardigheden van de dansers, maar doet hij vooral een beroep op hun sterke theatrale uitstraling en hun bereidheid om zichzelf te zijn. Dit is een belangrijk gegeven in het ontstaansproces van een voorstelling waarin het persoonlijke het universele reliëf geeft.

Tous les jours, a tous points de vue, on va de mieux en mieux beschouwt op ontroerende wijze het leven in al zijn facetten. Het streven is uiteindelijk om zo'n voor het voetlicht gebracht moment van pure waarneming waarop alles samenvalt door te laten dringen tot de toeschouwer.