Pedro Correia

Intuïtief

In Lissabon moet hij in het begin flink aanpoten, want hij loopt achter op de andere dansstudenten. Maar mede door de focus op de klassieke-ballettechniek heeft de opleiding hem, zegt hij, wel veel gebracht. Dat hij na vier jaar conservatorium in Rotterdam is beland, is een keuze die, zegt hij, ‘vooral intuïtief is genomen’. “Mijn docent moderne dans stelde voor dat ik naar Codarts zou gaan. Ik was er tijdens een uitwisselingsweek één keer geweest, wist verder weinig van de opleiding, maar dacht: het gebouw is fijn, de stad is leuk, dus waarom niet?” Over die stad, Rotterdam, is hij nog steeds enthousiast, maar Codarts blijkt niet echt ‘zijn plek’. “Naar mijn mening heerste er veel hiërarchie. Sommige studenten kregen veel lof toegezwaaid, maar ik werd voor mijn gevoel behoorlijk aan mijn lot overgelaten. Het waren vooral gastdocenten en -choreografen die in mij geloofden, die mij pushten en stimuleerden om vooral ook in mijzelf te geloven.”

Nieuwe richting

Aan zijn stagejaar bij Conny Janssen Danst denkt hij met veel dankbaarheid terug. “Ik kreeg er volop kansen, voelde me enorm gewaardeerd en Conny en Erik Spruijt (repetitor en coach – red.) zijn ongelooflijk fijne mensen om mee te werken.” Maar hij beseft tijdens dat jaar ook dat Scapino wellicht beter bij hem past qua repertoire en de richting die hij als danser op wil. “Ik besloot auditie te doen, had aansluitend een gesprek met Nanine Linning, en tot mijn verbijstering bood ze me meteen een contract aan. Wow, dat was te gek: nog nooit had iemand zó’n interesse in mij getoond.” Hij vindt het, zegt hij, geweldig om onderdeel te zijn van de nieuwe richting die Scapino onder Nanines leiding inslaat. “Ze heeft haar plannen uiterst helder en overtuigend uiteengezet. Het multidisciplinaire karakter van haar werk spreekt me erg aan en ik kijk enorm uit naar alles wat ik van haar kan leren, als danser, en wellicht ook als potentiële choreograaf.”