Nico Amenduni

Elke ervaring zie ik als een kostbaar geschenk.

Het andere deel van de ijsberg

Een echte ‘droomcompany’ heeft hij nooit gehad. “Je kunt gehypnotiseerd raken door al die prachtige filmpjes die gezelschappen op internet plaatsen, maar die zeggen niets over de sfeer binnen een gezelschap, de lucht die je er ademt, de kansen om je te ontwikkelen. Het andere, verborgen deel van de ijsberg zeg maar.”

Scapino heeft zijn verwachtingen wat dat betreft absoluut overtroffen. Meteen al in zijn stagejaar krijgt hij de kans om in Ed Wubbes Scala mee te dansen en voelt daarbij “zo’n vertrouwen vanuit Ed, terwijl ik echt nog geen rugzakje boordevol materiaal had om hem te geven”. Over zijn collega’s zegt hij: “Zij hebben mij gemaakt tot wie ik nu ben. Zij zijn mijn bron van inspiratie, de schouder waarop ik kan uithuilen.”

Open en aanwezig

Naast Scala is ook Marcos Morau’s Cathedral voor hem een belangrijk hoogtepunt. “Ik vond het een adembenemende ervaring om in zijn wereld te duiken. Een rollercoaster, een droom waarin ik leek los te komen van de werkelijkheid.”

Waar Nico zich als rustig, dromerig kind vaak in zijn eigen wereld terugtrok, probeert hij nu bewust ontvankelijk en aanwezig te zijn, zich open te stellen voor alles wat op zijn pad komt. “Tegenover elke choreograaf, repetitor of assistent wil ik mij nederig opstellen, elke ervaring zie ik als een kostbaar geschenk. Je als danser ontwikkelen is een nooit eindigend proces.”

Dans gaat niet alleen over het uitvoeren van tweeduizend stappen, het gaat ook om de menselijke kant: hoe verhoud je je tot je collega-dansers, de balletmeesters, de mensen op kantoor.

Stil zijn

Diezelfde houding tekent hem als mens. “Je kunt de hele dag op Instagram zitten, maar je kunt je ook op de hoogte stellen van wat er in de wereld speelt. Daardoor én in de confrontatie met anderen kun je tot nieuwe inzichten komen. Het is goed wanneer anderen je reden tot twijfel geven."

"Soms betekent dat ook dat je gewoon eens even je mond moet houden, stil moet zijn, om naar anderen te luisteren en hen te kunnen begrijpen, en op die manier nieuwe gedachten te vormen.”

Fotografie: Khalid Amakran | Interview: Astrid van Leeuwen