Lucas Donner

Lucas Donner

Balletlessen? Al beheerste dans zijn leven, Lucas Donner moest er niet aan denken. Te veel ‘tightness’. “Waarmee ik”, zegt hij lachend, “niet bedoel dat ik niet flexibel genoeg was. Het was het balletregime dat in mijn ogen veel te strikt was.”

Hij dankt het puur en alleen aan Fabienne Lambert, zijn docent bij New Espace Danse in het Belgische Namen, dat hij op zijn dertiende alsnog in de balletles verscheen. “Ik volgde volop lessen in onder meer hiphop, jazz en modern, maar het was Fabienne die me blééf pushen, erop blééf hameren dat ballet de basis van de danskunst is.” Het heeft hem, zegt hij, gemaakt tot de danser die hij nu is. “Ik ben echt een ‘mover’, en mijn veelzijdigheid is ook een belangrijke kracht, maar het is vooral die sterke technische basis waarmee ik mij binnen het hedendaagse dansveld onderscheid.”

Video door Iris Hendriks // Speciale dank aan: Van Nelle Fabriek Rotterdam

Níet dansen was geen optie

Net als zijn even energieke broer en twee zussen zat Lucas als kind op turn- en zwemles. “Mijn broer en ik waren zelfs behoorlijk fanatieke zwemmers.” Maar omdat Lucas thuis ook áltijd danste, vroeg zijn moeder: “Wil je niet ook op dansles?” Hij begon op de plaatselijke balletschool, in Andenne, waar hij opgroeide, maar na een paar jaar hield hij het voor gezien. “Ik was de enige jongen en kreeg op school regelmatig opmerkingen over het feit dat ik danste.” Alleen hield hij het níet dansen maar kort vol. “Ik miste het té erg.” Zo belandde hij op zijn tiende op de school in Namen en, zeven jaar later, op Codarts in Rotterdam. “Het voelde als een gigantisch privilege om daar te worden aangenomen; dat is niet veel mensen gegund. Ik heb op Codarts de tijd van mijn leven gehad: zó veel geleerd, zó veel jonge dansers van over de hele wereld ontmoet.”

Lucas Donner

Ik dans liever een duet dan een solo

 

Opeens sta je daar

Dat hij vervolgens bij het Arnhemse Introdans belandde, was geen toeval. “Ik kende een Belgische jongen die er had gedanst en door zijn verhalen realiseerde ik mij: dat wil ik ook.” Lucas’ eerste rol bij de groep, als invaller in Jiří Kyliáns Dreamtime, was direct een hoogtepunt: “Opeens sta je daar in zo’n meesterwerk. Ik had nog veel te bewijzen, maar kon tegelijkertijd ook meteen laten zien wie ik ben.” Andere highlights waren Sidi Larbi Cherkaoui’s Loin en Akram Khans Kaash. “Met Kaash, waarin ik een solo had, stonden we in 2021 ook op het Dance Open Festival in Sint-Petersburg. Ik wist toen al dat ik, na zes jaar, toe was aan een nieuwe stap. Dat maakte het extra speciaal om daar met enkele van mijn beste vrienden op te treden.”

Curriculum Vitae

Geboren
1995, Anderlecht, België

Opleiding
- New Espace Danse, Namen, België
- Codarts Rotterdam

Danste eerder bij
Introdans

Bij Scapino sinds
2022

Beurzen, onderscheidingen en prijzen
Beurs voor het Summer Festival Intern Program van Jacob’s Pillow in Becket, Massachusetts - 2016

Te zien in
Oscar, Casablanca, Two Tales

Lucas Donner

Bij Introdans maakte ik mijn eerste officiële choreografie. Ik hoop vaker eigen stukken te kunnen creëren. Eigenlijk is het een kwestie van ‘gewoon dóén’, je niet laten leiden door de grootste vijand van creativiteit: een gebrek aan zelfvertrouwen

 

Nieuwe fase

Scapino Ballet Rotterdam stond al langer op zijn netvlies, en hoewel Lucas zich aanvankelijk ook internationaal op een volgende stap oriënteerde, was de tijd rijp om terug te keren naar Rotterdam. “Ik wilde heel graag met Ed Wubbe werken.” En zijn debuut in diens OSCAR in Theater Carré was, zegt hij, de perfecte start. “We logeerden regelmatig in een Amsterdams hotel; dé manier om nieuwe collega’s te leren kenen.” Inmiddels verheugt hij zich er vooral op om onderdeel te zijn van nieuwe creaties van Wubbe. Tegelijkertijd vindt hij het ook buitengewoon spannend dat er, met het vertrek van Wubbe als artistiek directeur in 2024, een nieuwe fase voor de deur staat. “Ik ervaar het als enorme uitdaging om zo’n veranderingsproces van nabij mee te mogen maken.”

Lucas Donner

Verbinding

Hij is, zegt hij, ‘echt een ‘people person’’. “Ik dans liever een duet dan een solo. Ik wil graag een goede danspartner zijn, houd ervan om samen een intieme relatie te creëren. Om zó’n innig samenspel te bereiken dat een optreden er voor het publiek moeiteloos uitziet.”

Ook buiten de dans draait het hem vooral om verbinding. “Ik zie het als een groot goed dat ik de openheid en continue drive heb om, waar en met wie ik ook ben, met anderen te connecten. Daarbij probeer ik ook altijd door te geven wat mij als mens gegeven is. Al kan ik daarin ook doorslaan, zuig ik als een spons te veel de energie van anderen op. Ik probeer nu ook vaker alleen, op mijzelf, ‘happy’ te zijn, maar dat is nog wel een ‘work in progress’.”

 

Fotografie: Khalid Amakran | Interview: Astrid van Leeuwen

Dit seizoen te zien in

Danste o.a. in