Francesco Simeone
‘Ik zou wel élke voorstelling willen dansen die er bestaat’
Als baby is Francesco Simeone al een kleine headbanger. Zodra er muziek op staat, schudt hij zijn lange donkere krullen geestdriftig heen en weer. Wanneer hij drie is en zijn nichtje op peuterdans gaat, wil hij mee. Maar zijn moeder denkt: hij wil haar vermoedelijk alleen maar kopiëren en dus stelt ze judo- of zwemlessen voor. Ook omdat in Italië, zeker in het zuiden, waar hij vandaan komt, dansen als een ‘meisjessport’ gezien wordt. “Ik had echter een sterk eigen willetje. Ik probeerde weliswaar andere dingen uit, maar zei tegen mijn moeder: ‘Ik doe dit alleen om jou en pappa gelukkig te maken, want wat ik echt wil, is dansen!’ Uiteindelijk begreep ze dat de passie echt uit mijzelf kwam.” Een passie die ondertussen nog verder was aangewakkerd door de dansers en zangers in de Italiaanse tv-talentenjacht Amici di Maria de Pilippi. Als Francesco zes is, vindt zijn moeder het dan ook tijd: hij mag op balletles. “Sindsdien zijn mijn ouders mijn grootste fans. Mijn vader zou het liefst naar elk optreden komen. En ook mijn jongere broer mist geen productie. Hij en ik zijn als de maan en de aarde: hij is een voetbalfanaat, ik een dansfanaat, maar we hebben een geweldige band. Ik kan niet zonder hem.”
‘De gelukkigste mens op aarde’
Na zijn lessen op de amateurschool in zijn geboorteplaats Andria komt hij altijd overenthousiast thuis: “Mamma, ik heb dit geleerd, en dat, en dat”. En al snel volgt hij lessen in alle dansstijlen die de school maar aanbiedt. Hij blijft er tien jaar. “Mede omdat er in Zuid-Italië niks is buiten de amateurscholen, maar ook omdat ik een geweldige docent had, Ilde Inchingolo.” Op zijn zeventiende vertrekt hij naar Siena, op negen uur rijden van huis, waar hij van 2020 tot 2023 het Ateano della Danza-programma volgt, een trainingsprogramma gelieerd aan het Balletto di Siena. “Die overstap was aanvankelijk heel tough. Ik woonde opeens op mezelf, miste mijn familie en vrienden, maakte lange dagen, moest voor mezelf zorgen, bleek op mijn reguliere school in korte tijd drie jaar Duits te moeten inhalen, en dan waren er ook nog eens alle coronabeperkingen.” Maar het dansonderwijs was er, zegt hij, in één woord gewéldig. “I loved it.” Lachend: “Anders was ik natuurlijk meteen terug naar huis gegaan.” Dan, weer serieus: “Ik zal Marco Batti, directeur van de school en het gezelschap, en choreografe Camille Granet altijd dankbaar blijven voor alle kansen die ze me hebben gegeven.”
Curriculum Vitae
Geboren
2003, Andria (regio Apulië), Italië
Opleiding
Ateano della Danza, Siena, Italië
Danste eerder bij
Ballet Siena, Italië
Ballet Preljocaj Junior, Frankrijk
Ballet Preljocaj, Frankrijk
Bij Scapino sinds
2024
Beurzen, nominaties en prijzen
Eerste prijs in de categorie ‘hedendaagse mannensolo’s’, PID-Premio Internazionale di Danza in Rieti, Italië - 2022
Tweede prijs in de categorie ‘hedendaagse duo’s’ met Chacapum van Camille Granet, PID-Premio Internazionale di Danza in Rieti, Italië - 2023
Werkte eerder met
Cayetano Soto, Jianhui Wang, Jarek Cemerek, Martha Graham, Akram Khan
Olympische Spelen
Het is zijn nieuwsgierigheid die hem na een stagejaar bij het Balletto di Siena naar Frankrijk voert, waar hij een seizoen danst bij de juniorengroep van Ballet Preljocaj en al snel ook met het ‘hoofdgezelschap’ op tournee mag. “Het was fantastisch om te kunnen werken met een van de grootste choreografen ter wereld, Angelin Preljocaj, over wie ik in Siena al in mijn dansgeschiedenislessen had gehoord.” Maar hét hoogtepunt is voor Francesco toch wel zijn optreden tijdens de Olympische Spelen van 2024 in Parijs, waar hij samen met zijn collega’s op een catwalk in de Jardins du Trocadéro op twee avonden delen uit Preljocaj’s Zwanenmeer uitvoert, als ode aan de medaillewinnaars. “Daar onderaan de Eiffeltoren voor 13.000 laaiend enthousiaste, schreeuwende mensen op te mogen treden, was overweldigend.”
Nieuwsgierig, als danser én als mens
Dansen bij Scapino is de volgende, door Francesco felbegeerde fase in zijn ontwikkeling. “Ik heb auditie gedaan met een solo die ik voor mijn grootvader had gemaakt. Tijdens de uitvoering ervan had ik ook echt het idee dat hij bij mij was, dat hij mij steunde.” Hij noemt zichzelf vooral een nieuwsgierige danser, gretig om alles te ontdekken, elk detail te doorgronden en met elke dansstijl kennis te maken. “Ik zou wel élke voorstelling willen dansen die er bestaat. Om elke mogelijke choreografische stijl en taal in mijn lichaam te krijgen. Als danser stop je nooit met leren. En dat geldt ook in het ‘gewone’ leven. Ik ben bijvoorbeeld erg geïnteresseerd in geschiedenis en bezoek vaak musea. Ik vind het fascinerend om te onderzoeken waar wij mensen vandaan komen, hoe we vroeger leefden, waarom we praten zoals we praten, doen zoals we doen, hoe belangrijk kunst voor ons is, hoe we het voor elkaar hebben gekregen om wolkenkrabbers te bouwen en waarom we dat hebben gedaan.”
Tekst: Astrid van Leeuwen
Dit seizoen te zien in
-
Origin
Een absurdistische satire en een zoektocht naar hoop in donkere tijden. Origin wordt gemaakt door drie opkomende dansmakers met een maatschappijkritische blik.