TWOOLS 15

TWOOLS viert de vijftiende editie – het derde lustrum – met, aldus de flyer, “een caleidoscopische dans-zap-avond waarin dansers, technici én toeschouwers snel moeten schakelen.”

Trouw aan het concept opent en sluit Ed Wubbe ook deze editie, met als bijzondere opening een bewerking van Nico, de ode aan de enigmatische en zelfdestructieve zangeres die hij in seizoen 1997-1998 in samenwerking met John Cale heeft gemaakt. Deze wordt gedanst door studenten van Codarts, de Rotterdamse dansacademie.

TWOOLS15 kent een opbouw van donker en licht. Kwetsbaarheid kenmerkt Countless in reversing gear van Fang-Yu Shen. Ook in Min Li’s I Mean draait het om een precair gegeven: evenwicht en zelfvertrouwen. En in Mischa van Leeuwens Human Machinery volgen we het leerproces van een machine die belichaamd wordt door de dansers. Het indrukwekkend opgebouwde groepswerk Kha van Gentian Doda steekt volgens Theaterkrant met kop en schouders boven alles uit “wat betreft de eigenheid van de bewegingstaal, de consistentie van de inhoud en de mate van expressiviteit” (Boukje Cnossen).

TWOOLS15 geeft ook ruim baan aan de nachtclub-vibe, die wordt opgeroepen door oud-Scapinodanser Jan Kooijman. Hij verzorgt maar liefst drie titels op het programma. Kooijman en zijn partner Henna Lee maken in deze trilogie eenmalig een comeback als Scapinodansers. Zij dansen onder een discobol op muziek van Don Diablo en geven de avond een onmiskenbaar showelement. En zo werkt TWOOLS15 toe naar de ironische jazzhands in Wubbe’s humorvolle Nagasaki.