De Notenkraker

Eén van de grootste dansvernieuwers van dit moment, choreograaf ‘in residence’ Marco Goecke, maakte een wonderlijke en hedendaagse bewerking van de balletklassieker 'De Notenkraker' op muziek van Tsjaikovski. Daarmee keerde in december 2008 na vijftien jaar een traditie terug bij Scapino.

Goecke blijft met zijn verrassende, eigen ‘handschrift’ dicht bij de oorspronkelijke vertelling, die met mysterieuze meerduidigheid handelt over de adolescentie van het meisje Clara. De choreograaf toont zich een ware danstovenaar in zijn creatie van een donker sprookjesland waarin kinderlijke onschuld en fantasie overgaan in angsten uit het onderbewuste.

Alle elementen waardoor de stukken van Marco Goecke zich onderscheiden, de duistere sfeer, de speelse en subtiele vondsten, de nerveus en virtuoos in de ruimte fladderende bewegingen van de dansers, komen ook terug in De Notenkraker. Goecke trekt het stuk als het ware zijn eigen wereld in, bestudeert kritisch de essentie ervan en ontdekt verbijsterende overeenkomsten tussen de twee.

Op Tsjaikovski’s balletmuziek vertelt Goecke vanuit zijn eigen perspectief, door middel van zijn associatieve vertelstijl én absurdistische bewegingen het oorspronkelijke verhaal van Clara die van haar raadselachtige oom Drosselmeier een notenkrakerfiguurtje als kerstcadeau krijgt.
Goecke’s ‘ballet noir’ is een duistere droom, die langzaam bij de toeschouwer binnendringt.