Dylan Newcomb

Dylan Newcomb volgde dansopleidingen aan de San Francisco Ballet School, waar hij ook zijn eerste choreografieën maakte, en aan de New Yorkse Juilliard School of Dance and Music. Daar werd hij ook opgeleid tot componist.

Van 1992 tot 1999 was Newcomb danser bij het Nederlands Danstheater onder Jírí Kylián. Hij danste in diens werk en ook in dat van Hans van Maanen, Ohad Naharin, Paul Lightfoot en Itzik Galili.

In zijn eerste jaar bij NDT viel Newcomb al op met een eerste choreografische bijdrage aan de Workshop - het duet Slouching Towards Bethlehem. Van 1999 tot 2009 was hij dansmaker bij Korzo Producties. Met zijn drieluik Full circle (2000-2002) dat bestaat uit drie solo’s, Via, Static en Breath, sleepte hij in 2002 de Lucas Hoving Prijs in de wacht. Hij werkt graag in conceptuele cycli; het vierluik Writing on the walls (2004-2007) bestaat uit solo Burn, duet Wish, trio Flow en groepsstuk This. Ze zijn elk gebaseerd op een van de vier elementen.

Vanaf 1995 componeert Dylan Newcomb meestal zelf de muziek bij zijn eigen dansstukken en schrijft hij composities voor andere choreografen, vanuit een diepe interesse voor de wisselwerking tussen stem en beweging. Zijn avondvullende Pauli Passion is een werk voor twaalf dansers, een koor en een strijkorkest. Een compositie voor countertenor en twee viole da gamba is integraal onderdeel van danssolo Epilogue.

Behalve de Lucas Hoving Prijs won Newcomb meerdere prijzen. Voor zijn solo Passing won hij in 1999 de Zilveren Theaterdansprijs van de Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties. In 2000 kreeg hij de Philip Morris Kunstprijs - dans. Flow werd in 2005 door De Nederlandse Dansdagen verkozen tot een hoogtepunt van het dansseizoen 2004-2005. Het selectierapport stelde lovend: “Flow is een stap voorwaarts voor Dylan Newcomb. [….] De voorstelling doet haar titel eer aan; er zit een bijna organische flow in het bewegingsmateriaal dat uiterst geconcentreerd en intens wordt vertolkt onder meer door de maker zelf.”

Dylan Newcomb is werkzaam geweest als dans- en choreografiedocent aan verschillende dansscholen in Nederland en het buitenland. De afgelopen jaren is hij zich gaan richten op zijn eigen in 2000 opgezette ‘embodied intelligence’ methode UZAZU.

Voor Scapino Ballet Rotterdam maakte Dylan Newcomb in 2007 het surrealistische en tot de verbeelding sprekende Queen Dreams Green als onderdeel van TWOOLS 9.